اینترنت اشیا (IoT) شامل اتصال اینترنتی دستگاه های فیزیکی و اشیاء می باشد.
پس اتصال به اینترنت این دستگاهها با استفاده از الکترونیک و سایر اشکال سخت افزاری (مانند سنسورها ) می توانند با دیگران از طریق اینترنت ارتباط برقرار کنند و از راه دور نظارت و کنترل شوند.
تعریف اینترنت اشیا به دلیل همگرایی فن آوری های چندگانه، تجزیه و تحلیل زمان واقعی، یادگیری ماشین، سنسورهای کالا و سیستم های جاسازی شده تکامل یافته است .
زمینه های سنتی سیستم های جاسازی شده، شبکه های حسگر بی سیم ، سیستم های کنترل، اتوماسیون (از جمله اتوماسیون خانگی و ساختمان) اینترنت اشیا (IoT) را توانمند می سازد.
در بازار مصرف کنندگان، تکنولوژی IoT بیشترین معنی را با محصولات مربوط به مفهوم “خانه هوشمند” دارد، پوشش دستگاه ها و لوازم (مانند چراغهای روشنایی، ترموستات، سیستم های امنیتی خانه و دوربین ها و سایر لوازم خانگی) که از یک یا رایج ترین اکوسیستم ها و می توان از طریق دستگاه های مرتبط با آن اکوسیستم مانند گوشی های هوشمند و بلندگو های هوشمند کنترل می شود .
مفهوم IoT با انتقادات برجسته، به خصوص در مورد نگرانی های مربوط به حریم خصوصی و امنیت مربوط به این دستگاه ها و قصد حضور فراگیر آنها مواجه شده است.
کاربردهای مصرفی
خانه هوشمند
مراقبت های سالمندان
نرم افزار تجاری
پزشکی و مراقبت های بهداشتی
حمل و نقل
ارتباطات V2X
ساختمان و اتوماسیون خانگی
برنامه های کاربردی صنعتی
ساخت
کشاورزی
برنامه های کاربردی زیرساخت
اعمال مقیاس Metropolitan
مدیریت انرژی
نظارت بر محیط زیست
روند و ویژگی
اطلاعات
معماری
معماری شبکه
پیچیدگی
ملاحظات اندازه
ملاحظات فضایی
راه حل برای “سبد از راه دور”
فعال کردن فناوری برای IoT
قابلیت آدرس دهی
بی سیم کوتاه برد
متوسط بی سیم
برد بیسیم
سیم
استاندارد ها و سازمان های استاندارد
سیاست و مشارکت مدنی
مقررات دولتی در مورد IoT
پراکندگی پلت فرم
حفظ حریم خصوصی، خودمختاری و کنترل
ذخیره داده
امنیت
ایمنی
طراحی
تأثیر پایداری محیطی
ماندگی عمدی دستگاه ها
اشتباه اصطلاحات
موانع تصویب IoT
عدم هماهنگی و گزاره های ارزش نامشخص
نگرانی های امنیتی و امنیتی
ساختارهای اداری سنتی
برنامه ریزی کسب و کار و مدل